Excursie Joppe van 17 februari 2024

Er stond weer een enthousiast clubje kinderen startklaar bij De Kaardebol. ‘Op naar Landgoed Joppe’. Een 100ha groot parkbos met naald- en loofbosjes, weilanden en akkers. Sloten met smalle houten bruggetjes. Een heel aantrekkelijk struingebied voor jonge vogelaars.

Nadat we eerst weer naar vogelgeluiden geluisterd hebben uit het electronisch vogelgeluidenboek, gingen we op stap. Gelukkig allemaal met laarzen of goede wandelschoenen. Want wat was het drassig door de langdurige regenval….

Er werd volop door plassen gelopen, hoe diep was het eigenlijk? Ai,niet alle sokken zijn droog gebleven.

Voor we parkeerden bij de zessprong werden we al verrast door een ooievaarskoppel op hun hoge nest. Het leek alsof ze net neergestreken waren na hun lange trektocht vanaf de overwinteringsplek. Ja riep één van de kinderen ze waren helemaal nat op de borst en zagen er vermoeid uit.

Al bij de Kaardebol hoorden we de zwarte specht en deze roep heeft ons ook op het landgoed regelmatig verrast. Alsof hij samen met ons het kasteel op het landgoed omsingelde. Gaf een wat mystieke sfeer, wat versterkt werd door het raadsel van de Baron die alleen op het kasteel woont.  Er ontstonden van allerlei fantasieën.

Ondertussen kwetterden  de vogels vrolijk door. Spelende vinken voor onze voeten op het pad. Roodborstjes in het halfhoge struikgewas en natuurlijk de koolmezen en pimpelmezen. Soms raadpleegden we de vogelgeluiden app; is het de grauwe gans; horen we de grote canadese gans? Nog wel even op de valreep, want want in het broedseizoen zouden we teveel verstoren toch?

De boomklever was ook volop te horen en we zagen boomkruipertjes.

De grootste verassing was toch dat de ijsvogel gezien is. Opgewonden kwamen 2 jongens vertellen dat ze gaten in de oever van een sloot zagen…en toen zagen ze hem in een blauwe flits voorbijvliegen.

Zou hij nog een keer langs komen?

Onderweg komen we de theekoepel tegen, die natuurlijk ook nog even het nodige onderzoek vroeg. Om vandalistische activiteiten een beetje in te dammen waren de ramen van staal gemaakt en kon je niet naar binnen turen. Maar we konden wel onder de koepel in de kelder komen. Via een spannend trappetje, bezochten we de ijskelder waar het nogal een ravage was. Een ideale plek voor vleermuizen én in een diep gat konden we nog de resten van een ijskelder zien waar vroeger ijs in opgeslagen werd en wel 2 zomers bewaard kon blijven.

Wat was het eigenlijk een spannende tocht naast al het levende (levendige?) vogelgebeuren. De baron, alleen in dat grote huis, bleef toch in de gemoederen zinderen. En warempel, wie komen we tegen? De Baron met twee aangelijnde honden.

Hij werd met een spervuur aan vragen bestookt. Één van de kinderen wilde later wel meehelpen met het huis opknappen en het landgoed verzorgen, als hij in de helft van het kasteel mocht wonen. ‘ ….hebt U wel eens thee gedronken in de koepel….?’ De Baron leek wat onwillig in zijn antwoorden, maar er was wel een twinkeling in zijn ogen…en plots had hij een heeele grote sleutel in zijn hand. De sleutel van het kasteel…met weinig woorden benadrukte hij zijn rol als Baron. Maar er een foto van maken mocht niet….best wel beetje streng hè?

Bij een prachtige wilde kastanje nemen we afscheid van hem en richten we onze aandacht weer op de vogels. Wederom laat de zwarte specht zich weer vaak horen.

Veel gezien, gehoord, heerlijke warme chocomelk met koek; voldaan gaan we weer huiswaarts.

Vogelgroet van Anneke, mede namens Jouck.