Je winkelwagen is momenteel leeg!
Wat was er veel te beleven. De vogels lieten flink van zich horen.
Bijna alle spechtengeluiden, van de roffelende tot de lachende groene specht klonken er in de ontluikende natuur van landgoed Het Enzerinck. De zwarte specht, de ‘middelgrote’ bonte specht, de grote bonte specht. We konden volop oefenen in het onderscheiden van de verschillende roffels.
Naast natuurlijk de meesjes, de vinken en roodborstjes, liet ook het winterkoninkje zich volop horen.
Soms zou je bijna enkele vogelgeluiden eventjes uit willen zetten om de andere geluiden, zoals die van het goudhaantje goed te kunnen horen. Want ook deze verschool zich in de hoge dennentoppen.
Door alles heen klonk de holenduif, traag en diep koerend.
Wat een bedrijvigheid. Plots waren daar twee houtduiven op een boomtak, waarschijnlijk van plan om een nest te gaan bouwen of voedsel in hun snavel hadden….werden ze
opgeschrikt door een sperwer die als een speer door de lucht op hen afkwam en henn van hun voedsel beroofde, althans zo zag het eruit…..een spectaculair gezicht.
En natuurlijk waren er genoeg andere dingen te zien en te beleven.
Zo kwam één van de kinderen met een boomschors aanzetten waar een duizendpoot en een miljoenenpoot ( ik wist niet eens van het bestaan van een miljoenpoot) zich verscholen.
Het Grootvaders Huisje stond er nog, opgeknapt en wel. Omdat de volwassenen op voorspraak van Grootvader er alleen op uitnodiging van de kinderen in mochten (en nu nog steeds als regel geldt), kregen de kinderen even vrij spel om zich in het huisje uit te leven.
Voor een warme chocomelk wisten we de kinderen te verleiden, naar een prachtig krom gegroeide boom aan de rand van het park, waar ook door de meeste kinderen flink in geklommen werd.
Het was een prachtige ochtend, waarin we dankbaar rond mochten lopen in een mooi verzorgd landgoed met een uitbundig rijk vogel leven.